Nouvelle Agence

Tussen 2005 en 2011 stegen de huizenprijzen duidelijk sneller dan het gemiddelde inkomen, blijkt uit een studie van Belfius. Maar sinds 2012 verbetert de betaalbaarheid van het residentiële vastgoed.

De studiedienst van Belfius vergeleek de groei van de gemiddelde verkoopprijzen van woonhuizen in België met de evolutie van het gemiddeld inkomen tussen 2005 en 2015. Hoe hoger de verhouding tussen de huizenprijs en het inkomen, hoe minder betaalbaar het vastgoed is in functie van het inkomen.

Uit de analyse van Belfius blijkt duidelijk dat de verhouding tussen de huizenprijs en het inkomen nationaal flink is gestegen tussen 2005 en 2011. De inkomensstijging kon de klim van de huizenprijzen in die periode dus niet bijhouden.

Door de financiële crisis van 2007-2008 en de daaropvolgende economische recessie was de inkomensgroei zwak terwijl de huizenprijzen bleven stijgen. Sinds 2012 is de betaalbaarheid verbeterd als gevolg van de sterkere groei van het inkomen.

Brussel en Antwerpen scoren slechtst
Belfius analyseerde ook de verhouding tussen de huizenprijs en het inkomen in elf centrumsteden: Antwerpen, Brugge, Brussel, Charleroi, Gent, Kortrijk, Leuven, Luik, Bergen, Oostende en Verviers. Daaruit blijkt dat er substantiële verschillen zijn tussen de steden.

Door de hoge vastgoedprijzen in Brussel is de verhouding tussen de huizenprijs en het inkomen er veruit het hoogst (9,4 in 2015, tegenover 3,97 nationaal). Op de tweede plaats staat Antwerpen met een verhouding van 5,6. Leuven (5,1) en Gent (5,9) volgen op de derde en vierde plek.

Doorgaans is de verhouding tussen de huizenprijs en het inkomen hoger in de Vlaamse dan in de Waalse centrumsteden. Dat heeft te maken met de lagere vastgoedprijzen in het zuiden van het land.

Gunstige marktomstandigheden
Voor 2018 verwacht Belfius een prijstijging van ongeveer 1,5 procent, vooral gesteund door het gunstige economische klimaat. Een forse stijging van de hypothecaire rente zou roet in het eten kunnen gooien, maar Belfius Research voorziet slechts een "gezapige" klim van de langetermijnrentes in 2018.

De inflatie in de eurozone is onder controle, waardoor de ECB geen haast heeft om de rentetarieven op te trekken.